kerstmis en hooien

Kertsmis is eindelijk daar en het hele land is in vakantie stemming. Met de wagen vol geladen vertrekt men naar hun vakantie huisjes. Vooral hier in de Coromandel zijn veel huisjes en campings dus er stond al vroeg een lange file voor Kopu Bridge. Een éénbaans brug van 500 meter lang......40 jaar geleden deed deze brug uitstekend dienst met een auto elke 5 minuten maar nu is het vooral in vakantie tijd een bron van ergenis en frustratie. Het zijn de enige stoplichten hier in de hele coromandel maar ze zijn vervloekt door iedereen. Plannen voor een nieuwe brug zijn er al 10 jaar ....maar ja het zal wel bij plannen blijven. lenny's laatste dagen zijn aangebroken dus we hebben wat etentjes en BBQ'S. En zaterdag zetten we haar af op het vliegveld en gaan we zelf door voor een weekendje auckland. We gaan denk ik naar de nieuwe James Bond

In de tussentijd is bij ons ook het gras gemaaid en zijn er 6 grote balen hooi gemaakt. Eén van onze buren heeft alle apparatuur en connecties om balen te maken. Hijzelf maaide het en een ander maakte balen. We zijn voorbereid op de grote droogte die misschien komen gaat....ook al regent het op dit moment. Komt de droogte niet dan kunnen we ze misschien in de winter gebruiken.

Sinterklaas en Lenny gearriveerd ....

Begin december heeft naast Sinterklaas ook Lenny naar Nieuw Zeeland gebracht. Na twee jaar is Lenny hier voor een vakantie van 4 weken. Ze verblijft bij ons en we hebben al veel herrineringen opgehaald en vele flessen witte wijn gedronken. Het kwam prachtig uit dat we ook een sinterklaasavond hadden georganiseerd waardoor Lenny  zwarte piet kon spelen. Sommige wisten dat ze Piet zou zijn maar voor velen was het een grote verassing. Een paar wisten niet eens dat ze al in NZ hier was. De suprise waren weer van hoog gehalte en zelfs lenny ontkwam niet aan een pittig gedicht over haar eerste actie op Nieuw Zeelands grondgebied. Nadat ze was geland en haar bagage had opgepikt reden we naar huis en werd er eerst gegeten en gedronken etc....Nadat Lenny na een paar uur wat uit haar tas wilde halen hoorden we een gil uit de slaapkamer komen met de mededeling..."dit is mijn tas niet". Een snel telefoontje naar het vliegveld maakte duidelijk dat er bijna een exacte tas op de op de bagage band was blijven liggen. Lenny was blij dat haar tas was gevonden maar een ongelukkige meneer was naar een hotel in Auckland gestuurd zonder tas. Het schijnt dat hij zelfs zijn reis heeft moeten onderbreken.

Ook de schapen hebben de scheerder ontmoet....een gigantische vacht hadden ze maar het is gelukt.

  

Zonnescherm....

Als je iets nodig hebt hier dan is het bescherming tegen de zon. Door een vervelende speling van het lot zit het gat in de Ozonlaag net boven Nieuw Zeeland. Het wordt hier dan ook beschouwd als iets heel oneerlijks. Zij vervuilen en wij hebben het gat in de Ozon. We hebben dan ook een tijdje terug een mooie parasol gekocht.....aangezien hij erg groot is moest er wel een flink blok beton worden gegoten als tegen gewicht. Gelukkig is Bill er dan met al zijn gereedschap en connecties had hij een mooie deal gemaakt voor cement. Het gat moest een meter diep zijn en zo'n halve meter breed dus dan ben je blij dat Bill een soort kurkentrekker bij zich heeft om een gat te boren.

Voetbal in Waitakere

Omdat een vriend van ons de keeper van Waitakere kent kregen we een uitnodiging om de wedstrijd tegen de Wellington Phoenix te zien. De Phoenix zijn eigenlijk het enige professionele team van NZ en ze spelen mee in de A-League wat de Australische competitie is. Het vreemde is dat Waitakere kampioen is geworden van de nieuwzeelandse competitie en en daarna OFC (Oceanie Champions League) gewonnen heeft...ja ja lach maar. Maar hierdoor hebben ze zich wel geplaatst voor het wereldkampioenschap clubvoetbal in Tokio. Met een beetje geluk spelen ze de halve finale tegen Manchester United....(ja ja lach maar weer). De wedstrijd van afgelopen zaterdag werd trouwens met 7-0 verloren van de Phoenix. Maar dat mocht de pret niet drukken want het was weer eens leuk om een voetbal wedstrijd te zien.

Aangezien we toch in Auckland waren hebben we er ook overnacht en zijn 's avonds uitgeweest. Film gezien, casino bezocht, hapje eten en geslapen in Ponsonby wat een luxe buitenwijk is van Auckland. Ze hadden dure Heineken op tap in de kroeg. Het is een oude wijk met mooie villa's met een fenomenaal uitzicht over Downtown Auckland.

De volgende dag hebben we rondgesnuffeld op het strand van Piha wat een half uur rijden is van Auckland. Een echt surfers paradijs met hoge golven en veel mooie gebruinde jongelui die allemaal hetzelfde kapsel leken te hebben. Als ze uit het water kwamen wisten ze niet hoe snel ze hun wetsuit half uit moesten trekken om gebruinde kippeborstjes te laten zien. Piha beach is ook bekend van een tv programma wat gaat over de reddingsbrigade die deze jongelui weer moet redden als ze te dicht langs de rotsen surfen en dan er op knallen. Maar het bekendste is Piha beach wel als de locatie van de film "The Piano".

Holly Hunter op het strand met de piano...een klassieke scene.

Voetbal is een meisjessport

Lente sneeuw....

Ongewoon weer heeft het hele land in zijn grip. Nadat het vorige week op het zuidereiland 30 graden was op sommige plaatsen is er nu een pak sneeuw gevallen. Zelfs hier op het noordereiland is op sommige plaatsen sneeuw gevallen. Desert Road in het midden van het noordereiland is een beruchte plaats voor sneeuw. Op dit moment is een kennis uit Nederland over die aan het toeren is op het zuidereiland....ik hoop dat ze een goede winterjas bij zich heeft. Ik denk dat de alpaca's het ook wel een beetje koud hebben want het lijkt dat ze een paar weken te vroeg geschoren zijn. Maar ja vorig jaar rond deze tijd stonden ze in 30 graden te puffen.

November Sneeuw

Queenstown in de sneeuw.

Na de verkiezingen in de USA met de prachtige overwinning van Barak is

het zaterdag de beurt aan ons om te gaan stemmen. Maar ja wat zien de verkiezingen er hier dan amateuristisch uit als je de indrukwekkende shows uit America ziet. Hier is het een beetje saai.....National tegen Labour.....links tegen rechts......zoals overal over de hele wereld. Een beetje moddergooien naar elkaar....een beetje valse beloften doen (belasting verlaging etc...). Maar het is toch het enige moment dat je het gevoel hebt dat je van je democratische recht gebruik kunt maken. Je mag daarna ook klagen als je het niet eens bent met de regering.

Nieuwe volger deze blog.....

Er is een nieuwe internetter die deze blog kan gaan volgen. Mijn moeder heeft op haar 82ste haar eerste laptop gekocht en heeft al een paar emails al verzonden. Ik moet nu extra goed op mijn spelling passen want ze is" Juffrouw Remmelink van de Jan ligthart school" geweest. Ik hoop dat ze veel plezier aan het internet gaat beleven.

                                 

Hier oefent ze op een oude computer

Ons schaap heeft helaas een dood lam gekregen....ze heeft bijna twee weken lang getreurd op de plek waar ze het lam kreeg. Het was hartverscheurend om haar te horen roepen en te zoeken. Hat zal wel zo gaan in de natuur maar ik treurde ook met haar mee. Gelukkig heeft ze de laatste week weer intresse in cornflakes. Morgen is het weer scheerdag voor onze alpac's....ze worden dan weer opgehaald en gaan voor hun jaarlijkse knipbeurt en met een beetje geluk ook een pedicure. Een prachtig gezicht als ze dan tussen zo'n 50 andere alpaca's op hun beurt wachten. 

Deze link verwijst naar hun vorige knipbeurt 

Ps..het is vanaf vandaag 12 uur verschil........

Zomertijd hier ingegaan.....

Afgelopen zondag is de zomertijd ingegaan wat betekent dat het tijdverschil 11 uur is. Als Nederland overgaat naat wintertijd wat geloof ik nog 4 weken duurt dan wordt het tijdsverschil 12 uur.

Ik zit op het moment in mijn eentje hier want Arnica heeft een snoepreisje naar Nederland gewonnen. Conferentie in Den Haag met alles erop en eraan.....jaja als je maar genoeg medicijnen koopt bij dezelfde fabrikant.

We zitten ook al weken te wachten totdat poppit het schaap een kleintje krijgt....ik check haar dagelijks een paar keer maar ze blijft vrolijk rondlopen en er gebeurt nog steeds niks. Toch wel een beetje spannend, want misschien moet ik de fles wel gaan geven. Poppit is opgegroeid bij een zwarte labrador en heeft totaal geen idee dat ze een schaap is, dus waarschijknlijk ook geen idee wat ze moet doen als er een klein lammetje achter haar aan gaat lopen.

Okay nog één foto dan van Sam, en dan is het afgelopen....2 weken terug tijdens ons laatste strandbezoek aan Waikawau Beach.

ps. had net een nieuwe hoed gekocht (gedistingeerd of niet)

                       

Sam in problemen...

Na ongeveer 9 maanden hebben we afscheid genomen van Sam. Ben en Truska zijn thuisgekomen na hun wereldreis en gaan een nieuw bestaan opbouwen in Whakatane. Dat is niet al te ver hier vandaan dus ik neem aan dat we Sam nog wel eens zien. Maar het was een ontroerend moment toen de auto wegreed en Sam naar ons keek met zo'n blik van ....."was dat nou"

Anika Moa

Clip van een Nieuw Zeelandse artieste opgenomen in Amsterdam....

Vuur & vrienden

De lente begint zich aan te kondigen, vogels fladderen met twijgjes in het rond, fruitbomen bloeien en we kunnen af en toe al weer buiten eten in het zonnetje. Het zijn gezellige wintermaanden geweest, met dit jaar zelfs wat "wintergasten".

Eerst Petra, een duitse stagiaire uit Magdeburg en afgelopen maand heeft Richard een jaargenoot en vriend van Arnica bij ons gelogeerd. En aangezien Sam ook nog steeds bij ons was werd er gewoon doorgewandeld en en werden de stranden niet vergeten. Richard houdt van het goede leven dus er was een constante aanvoer van lekkere flessen wijn die af en toe met een sigaartje erbij werd genuttigd. De laatste week werd de temperatuur wat beter waardoor Richard zijn hobby kon uitvoeren.....vuurtje stoken. Kwam zijn tijd bij de padvinders toch nog goed uit want hij kon een goed vuurtje stoken. Ik pak meestal de benzine jerrycan en gooi wat over het hout heen maar Richard bouwt met zorg een kampvuur....het begint met een heel klein vlammetje maar eindigt met een mooi groot vuur.

Petra in de kliniek met een Tui bird

Richard stookt een fikkie

Cycle for Life

Afgelopen weekend was de sponsorrit "Cycle For Life" waar we geld mee in hebben gezameld voor het kankerfonds, voor onderzoek. Er waren 15 teams die elk een spinfiets 24 uur moesten laten "draaien". Er was onder andere een team van de politie, de brandweer, de sportschool en een team van mijn werk, FVC. Ons team heette "Beasts on Bikes" en we hebben geloof ik $2000 dollar ingezameld. Ik fietste van 6 tot 7 's avonds, 3 tot 4 'snachts en nog een stukje om 11 uur 's ochtends.

Mijn collega Sue fietste met een armfiets en Cath's moeder oogste bewondering door met breiwerkje op de fiets te stappen. Het breien ging sneller dan het rondtrappen:-)

De brandweer en de politie deden een wedstrijd om de langste afstand-de politie won met 996kilometer! Het snelste team had 1080km in de benen.

Dank ook aan onze sponsors aan de andere kant van de wereld: Marleen Smallegange, Kees & Hilly van der Wiele, Richard Olde Riekerink en Petra Meyer

Van links naar rechts: Kerry (dierenartsassistente in Thames), Cath (gezelschapsdierenarts) met haar moeder op de fiets (met breiwerk:-), Ross onze CEO en Sue (gezelschapsdierenarts)

Het politieteam en een overzichtje van alle 15 fietsen 's nachts om 3 uur

Alweer een storm.

Klik op de link en zie de foto die we hebben gemaakt bij ons naast de deur en die is geplaatst op de website van Nieuw Zeelandse Weerdienst.

http://www.weatherwatch.co.nz/content/storm-creates-havoc

We zijn weer online....

Een zeer zware storm heeft ons getroffen maar wij zijn er goed vanaf gekomen. Geen schade en geen groot meer in onze weilanden. We hebben 22 uur geen stroom gehad wat ons erg meeviel want de laatste storm veroorzaakte een storing van 3 dagen. Om ons heen zijn wel veel dorpjes hard geraakt en er zijn over heel Nieuw Zeeland 5 doden gevallen. Over het algemeen waren dat mensen die op of vlakbij de zee waren......Verder een boel daken en garagedeuren die zijn weggevlogen. Het begon 'smiddags rond een uur of twaalf en om half één hadden we al geen stroom meer. Op zo'n moment ben je toch blij dat je in een redelijk veilig huis zit want we hebben geen moment het gevoel gehad dat het dak of iets anders eraf zou waaien. De koeien en de Alpaca's gingen met hun kont in de wind liggen alsof ze voelden dat er iets ergs ging gebeuren en hebben zo de storm makkelijk overleefd. Tot onze grote verrassing kwamen Bram en Marjolein langs die wel een beetje actie wilden.....ze brachten kaarsen en blikken soep mee dus ze waren natuurlijk van harte welkom. 

Zo zagen vele straten eruit in de middag en dat was nog maar het begin.

Whangarei Falls zoals die niet in de reisboekjes staat afgebeeld.

Whangarei Falls uit het boekje.... lief en vredig.

Storm van de eeuw.....alweer.

We gaan ons voor bereiden op een weer zeer zware storm. Het is nu zaterdag ochtend en de bomen vliegen heen en weer, terwijl het oog van de storm pas vanavond over ons zal trekken. Het zal naar verwachting een verwoestende uitwerking hebben.....

http://www.weatherwatch.co.nz/

Mooie Koppen

   Enkele mooie koppen die onze vakantie onvergetelijk hebben gemaakt.....

Cadbury Gorilla

Dit reclame filmpje zien we bijna dagelijks op de tv en maakt reclame kijken weer leuk. Misschien dat de gorilla ook in Europa op tv anders veel plezier ermee.

Nader onderzoek naar de gorilla bracht deze link naar wikipedia naar boven. De gorilla is 

beroemder dan ik dacht.....

http://en.wikipedia.org/wiki/Gorilla_(Cadbury)

Weer Thuis

Na een geweldig verblijf in Nederland zijn we terug in Nieuw Zeeland. Het is hier nu winter, wat betekent dat het vuurtje 's avonds weer aan kan. Het eerste weekend was het nat en stormachtig hier op het noordereiland maar op het zuiderland vertaalde zich dat in een flink pak sneeuw en vorst. Hier hebben we alleen 's nachts een paar graden vorst. Prachtige rijp op de bomen en sneeuwwitte boerenkool...maar ook een weigerende auto. Afgelopen maandag wilde ik 's morgens vroeg naar het werk en mijn hele auto was vastgevroren...accu leeg...wat een ellende. Kon mijn auto met een andere accu weer aan de praat krijgen en reed weg om na 5 km te stranden in de godvergeten verlatenheid van het buurtschapje Matatoki. De auto stopte er gewoon mee...gelukkig had ik mijn mobiele telefoon bij me ( ik vergeet hem vaak zat mee te nemen) en kon Arnica bellen om me te redden. Aanbellen bij een boerderij om 5 uur 's nachts is ook geen leuke optie: beelden van honden en geweren schieten door je hoofd.
Later bij de garage bleek er een riem ergens gebroken te zijn. Wat kun je je alleen voelen in de middle of nowhere, geen straatverlichting, geen lampje in de auto, alleen diepe donkere stilte!
Er zijn ook een paar kalveren aan het huishouden toegvoegd. Twee Red Devon dames van 6 maanden oud waar we waarschijnlijk mee gaan fokken.

Eieren....suiker....melk...room....Baileys....en Vloeibaar stikstof.

Wat krijg je als een paar chemie studenten langs komen en de dierenarts heeft toevallig een vat met vloeibaar stikstof in de auto staan.......IJS. Heerlijk roomijs of lekker fris sorbetijs.

Zaterdag kregen we een telefoontje van Helene die vroeg of Arnica de vloeibare stikstof in de auto had staan. Omdat het antwoord ja was stond Helene met haar chemie vriendjes een uur later op de stoep. Ik moet zeggen dat ik een beetje argwanend was toen ze de ingredienten gingen uitpakken en Arnica het vat met stikstof uit de auto haalde. We hebben 1 bak limoenijs gemaakt-heerlijk fris sorbetijs met vers geperst limoensap...yummy. In 3 minuten heb je perfect ijs

En vervolgens het Baileys ijs...niet "Baileys" essence maar echte Baileys en het was goed te merken dat de alcohol er nog inzat.

                        

             

                    Eieren....suiker....melk...room....baileys....en Vloeibaar Stikstof.

"Don't even think about it"

"Don't even think about it" kregen we als eerste te horen toen we probeerden met Bram zijn auto een bospad te gaan nemen die een paar kilometer van ons huis begint en door de bergen loopt om uit te komen bij de Pacific. We wisten natuurlijk wel dit dat pad alleen te nemen is met een 4x4 wiel aangedreven auto en waren wel een beetje voorbereid...Bram had  een hand-lier bij zich en een bandendruk metertje en compressor en ook hadden we het telefoonnummer bij ons van mensen in de vallei die aangeboden hadden ons te helpen als we echt vast waren komen te zitten. Maar we schrokken wel een beetje van de waarschuwing die we kregen van een groepje mensen die net een stuk van het pad hadden gereden. Ze hadden het over modderpoelen van een meter diep, een rivier die door de regen aardig gezwollen was en verder zou schade aan de auto onvermijdelijk zijn. We lieten de waarschuwingen over ons heen komen en Bram praatte een aardig woordje mee en gooide er wat technische termen doorheen waardoor het leek alsof we ervaren avonturiers waren. Bram zijn auto zag er blinkend uit vergeleken met de andere auto's maar dat veranderde erg snel toen we ongeveer 50 meter hadden afgelegd. Slippende banden.....modder die alle kanten opvloog.....diepe afgrond links steile helling voor en scherpe rotsen rechts. Met een gangetje ongeveer 4 km/uur reden we naar boven en we hadden al snel door dat we de pacific nooit zouden bereiken want het was al 3 uur in de middag en 6uur zou het donker zijn.  We moesten dus een plek vinden om de auto te draaien maar dat was makkelijker gezegd dan gedaan. Het is een smal pad dat eindeloos lijkt door te gaan en plotseling zaten we vast. De keus was om zeker 2 km achteruit te rijden of om de lier te gebruiken en verderop pproberen een plek te zoeken om te draaien. Het leek Bram een leuk idee om de lier uit te proberen en we hoorden hem tussen neus en lippen door zeggen dat ie  hem nog nooit gebruikt had en dat de gebruiksaanwijzing ergens in de auto moest liggen. Na een beetje prutswerk kregen we hem aan de gang en Arnica lierde de auto uit de modder. Een paar honderd meter verder was er gelukkig een klein beetje ruimte om de auto te keren. Een beetje opgelucht begonnen we weer aan de terugtocht wat weinig problemen opleverde. De goede afloop werd thuis gevierd met een orgineel patatje speciaal en een bal gehakt. Een zeer leuke middag wat niet weg neemt dat we toch nog een keer terug moeten want we hebben de pacific niet bereikt laat staan dat we hem hebben gezien.