Kerstavond

Volgens mij schrijven we dit ieder jaar: het blijft vreemd, kerst in de zomer. Vandaag zijn we de hele dag buiten in de zon aan het prutsen geweest.

We begonnen vanochtend op de kerstmarkt in Thames. Wat snackjes voor Jimi gehaald bij Arnica's werk, naar live muziek geluisterd op de straat, stekjes voor de groentetuin gekocht bij een kraampje (tomatenplantjes, een rol kumara-plantjes en wat andere dingen), bij een Turks kraampje Turks brood en wat kruidige dips en baklava (zoet!!) gehaald. Op een gegeven moment liet Ella weten dat het voedertijd was en zijn we ergens aan het water neergestreken. Het eten was bedoeld voor thuis, maar we zaten er zo lekker dat het toch weer ontaardde in een snackfestijn. Het was zoooo lekker, we hadden sinds Nederland geen Turkse smaakjes meer geproefd.

In de schaduw van de Pohutukawa's

Lunch in Tararu

Thuis was het zo warm in de zon dat we een uurtje in de schaduw bij het water hebben gehangen. Jan en Marina hadden weer een stapel Nederlandse tijdschriften opgestuurd, die hebben we op een klein zandstrandje bij de rivier liggen lezen. Jimi was dolblij dat er aandacht voor hem en zijn bal was, dat schiet er af en toe bij in tegenwoordig, we hebben hem flink moegemaakt door de bal in stroomversnellinkjes te gooien. 

Zou het zitje drijven??

Wil iemand alsjeblieft met mij en de bal spelen?

Yeeee-Haaa!

Vanavond, kerstavond, hebben we de BBQ aangestoken. We hebben nog steeds een echte kolen-BBQ en niet een gas-BBQ zoals iedereen hier.

Ella wilde niet slapen, was wat huilerig maar zodra we haar buiten in een wipstoeltje even wiegden was ze zo weg en ligt nu nog te slapen. In het laatste avondlicht nog een foto gemaakt van de Red Devon koeien die dan mooi rood oplichten. Op het moment hebben we een stier te "logeren". Het is de vader van de twee kalfjes die we hebben en hopelijk doet hij ook dit jaar weer goed werk:-)

Na het eten was het eindelijk lekkere werktemperatuur. We hebben de aardappels eruit getrokken en de kumara's geplant.

De dag afgesloten met een glas whiskey bij het vuur.....kan het contrast met een traditionele witte kerst nog groter???

Familie Remmelink

Een vriendin heeft een oranje mutsje voor Ella gebreid

Red Devons in het avondlicht

Eapels!!

Looks who's a kiwigirl !!!

Wij hebben zelf "permanent residency", oftewel een permanente verblijfsvergunning, maar Ella kan natuurlijk een stapje verder: ze heeft gelijk de Nieuw-Zeelandse nationaliteit. Vandeweek kwam haar geboortecertificaat binnen.

Even denken...Nederlandse of Nieuw Zeelandse nationaliteit...of allebei!

My first little birth certificate

Alle gegevens staan er zowel in het Maori als Engels op

Op pad...

Het is heerlijk even vrij te hebben met zijn tweetjes, oh nee, drietjes! Het gebeurt niet vaak dat we zoveel tijd hebben om kleine tripjes in de buurt te maken en zeker dit laatste half jaar is het daar niet van gekomen door alle gebeurtenissen.

Picknick in Waiomu

Ella is natuurlijk sowieso de liefste baby op de hele wereld maar zeker tussen 9 uur 's ochtends en 5 uur 's avonds is ze enorm makkelijk. Slaapt 4 uur, dan een voeding en dan weer 4 uur slaap. Daar konden we mooi gebruik van maken om alle "klusjes" en achterstallige boodschappen in Thames te doen. Spullen halen voor onze veestapel, bankzaken, zonneschermen bestellen, etc etc...Ella slaapt wel door in haar zitje. Lunch mee en op een dekentje in het park haar en onszelf voeden onder de prachtig rood bloeiende Pohutukawas (New Zealand Christmas Trees).

Pohutukawa in bloei, Waiomu

Pohutukawa boom, Waiomu

Strand bij Waiomu

Gister was er ook nog een historische gebeurtenis hier. Het enige stoplicht tussen ons en Auckland verdwijnt. Dat was bij een lange eenbaansbrug, Kopu bridge, bij Thames. Met kerst en eigenlijk alle prachtige zonneweekenden stroomt heel Auckland leeg richting hun tweede huisjes in de Coromandel over die brug. Kilometers file.

De eerste stappen met de Mountainbuggy

Jaren, decennia lang, is er gepraat over een nieuwe brug, maar de onderhandelingen strandden steeds-waarom zou een klein districtde kosten moeten dragen voor een dure brug voor Aucklanders? Het werd zelfs een beetje een grap, de komst van Kopu bridge was zoiets als "met St Juttemis".
Nu is de brug eindelijk bijna af, gister ochtend was de minister president hier om de brug officieel te openen en de rest van de dag was de brug toegankelijk voor alleen wandelaars.


Ze hadden wel wat mensen verwacht en een wei geopend als parkeerplaats...maar er waren blijkbaar 12000 man geweest gedurende de dag.

Dreigende lucht boven de nieuwe Kopu bridge, broeierig warm

Wij zijn ook geweest, lekker rustig aan het eind van de dag. Een mooie gelegenheid om voor het eerst de Mountainbuggy uit te testen die Ella van "oma Janneke" heeft gekregen. Ze kreeg nog een certificaat ook en was de jongste persoon die dag. Hier het krantenartikel over Kopu Bridge

Ella's certificaat

Verder hebben we enorm veel aanloop, een klein beetje te gek eigenlijk, soms 3-4 x visite per dag (onaangekondigd) maar wel heel lief allemaal.
Vandaag hadden we de eerste baby op bezoek. Liesbeth, een Belgisch meisje dat hier vlakbij woont en haar partner Rob kwamen langs met de kleine Roald, 9 weken oud. Ella ziet er op de foto's iets relaxter uit dan hij. De foto's zijn niet echt flatteus, Roald met grote schrikogen en Ella in een houding zodat ze een 3 dubbele onderkin heeft...maar ze zien er wel grappig uit samen.

Roald & Ella

     

Haar eerste examen heeft ze al afgelegd.....een gehoortest. En ze slaagde met vlag en wimpel

Ella in bad

Sue de voedvrouw kijkt toe hoe Ella haar eerste badje krijgt.

Hetis duidelijk dat Ella het niet leuk vind....

Eigenlijk is dit heel lekker.

Wanneer  gaan we weer.

1-12-11