Kerst 2007

Prettig kerstfeest allemaal.....oeps het is allemaal alweer voorbij. Nou ja dan maar een goed uiteinde gewenst. Kerst is hier goed verlopen.....de ouders van Arnica zijn eerste kerstdag aangekomen en een dag later zelfs ook nog een Oom. Een vol huis maar wel heel veel gezelligheid. Veel cadeaus, snoep, senseo pads en kranten/tijdschriften uit Nederland wat ons veel kijk en snoepplezier zal opleveren. Aangezien ons huis niet zo groot is, is er ook nog een tent opgezet voor Oom Henk. De eerste BBQ heeft al plaatsgevonden met kerst maar helaas werkte het weer niet al best mee dus zaten we binnen. Net op eerste kerstdag begon het te stormen tegen de avond grrrr. gelukkig is het weer alweer hersteld.

Verder moesten we nog een keer terug naar het vliegveld want er was een tas blijven staan in Amsterdam......verkeerd label...verkeerd vliegtuig......dat zal altijd wel een raadsel blijven. Het is meestal iets wat vrienden van vrienden overkomt maar nu was het echt. Dat we terug moesten naar vliegveld kwam goed uit want de huurauto kon ook pas na kerst opgehaald worden. Heel erg vreemd maar op het internationale vliegveld Auckland hebben ze eerste kerstdag het autoverhuur bedrijf maar een dagje dicht.

Het weekend voor kerst kregen we nog byzondere bezoek uit NL. Mijn tweede klas(1970) schooljuf uit Zelhem kwam met haar zoon langs voor een weekend. Ze waren op bezoek bij vrienden in Auckland en hadden tijd voor een bezoekje. Veel verhalen opgehaald over Zelhem en hoe het toch met al mijn oude klasgenoten is....

6.8 0p de schaal van Richter

Magnitude 6.8, Thursday, December 20 2007 at 8:55 pm (NZDT), 50 km south-east of Gisborne.

Donderdagavond werd Nieuw Zeeland opgeschrikt door een 6.8 zware aardbeving in de buurt van Gisborne. Tot zover zijn er geen dodelijks slachtoffers maar de schade is aanzienlijk. Alle winkels en huizen zijn door elkaar geschud dus het is een flinke puinzooi. Aardbevingen zijn niet vreemd voor dat gebied maar een 6.8 is toch echt wel een grote....

Scheertijd voor Alpacas en schapen.

De temperatuur is er wel naar.....25 graden en zeer broeierig. Voor de mens is het al onaangenaam, laat staan hoe het is om een alpaca te zijn met een vacht die 10 centimeter dik is. Met andere woorden het is tijd voor de Alpacas en schapen om de winterjas uit te doen. De 3 schapen deed Arnica met de hand wat haar een paar blaren op de vingers bezorgde want ze deed het ouderwets met een handschaar in plaats van een automatisch scheerapparaat. Per schaap koste het zeker een half uur voor de vacht eraf was en ook het vangen kostte enige moeite. Ze komen altijd vrolijk op je af rennen zodat je hun hoofd kan kriebelen maar als ze voelen dat er narigheid in de lucht hangt kunnnen ze je geduld zeker op de proef stellen.

De alpacas werden gedaan door een professionele scheerder, die een hele dag kwam scheren bij de fokker waar ook wij Arni en Hermi van hebben gekregen. Hij had als aanhangwagentje een mooie scheertafel waarop ze vastgehouden en omgeklapt konden worden en waar ze onder een zeil vastgeduwd konden worden om ook de teennagels een pedicure te geven.

Sinterklaas is jarig...

Sinterklaas heeft vorig jaar overgeslagen, maar dit jaar kwam hij weer op 5 december langs op het werk met 2 zwarte pieten. Er was wat meer animo dan verwacht, in totaal met kinderen bijna 40 man!!

Gelukkig hield Sint het tempo er goed in en werd het ene na het andere mooie gedicht voorgedragen. De Kiwis hebben de bedoeling van Sinterklaas goed door ondertussen want er waren prachtige originele, plagende of ontroerende gedichten en surprises.

Sommige kinderen herinnerden het nog goed van 2 jaar terug ("Black Pete throws lollies hey Nanna").
De Nederlandse hapjes, kaas/zilverui en worst/augurk prikkers, bitterballen, banketstaaf, gevulde spekulaas, gehaktballetjes werden gretig verorberd. Via de Nederlandse winkel hadden we pepernoten, strooigoed en voor ieder een chocoladeletter geregeld.

Rondje Taupo

Avondlicht geeft Taupo gouden gloed

Afgelopen weekend was het weer zover: tijd voor de jaarlijkse fietstocht (of race voor de serieuzen) rond het grootste kratermeer van het Noordereiland, de Taupo cycle challenge.
Het is een tocht van 160km die je in je eentje of als estafette (met zijn 4-en elk 40km, of met zijn 2-en elk 80) kan doen. Het is een mooie heuvelachtige rit, die dit jaar erg aangenaam was aangezien het perfekt fietsweer was. Licht bewolkt 19 graden en weinig wind. Russell (mijn collega) weet elk jaar een geweldig huis te regelen met talloze slaapplekken en supergroot balkon dat over het meer uitkijkt.

Bram en Arnica een paar minuten na hun finish van de 160 kilometer tocht.

een groet van een deel van de mensen die aanwezig waren in Taupo

Taranaki.....nog net te hoog.

Afgelopen weekend naar Mount Egmont national park geweest en geprobeerd daar Mount Taranaki te beklimmen. Taranaki ligt bij New Plymouth wat voor ons een rit is van ongeveer 4 uur. Hij is 2519 meter hoog en is een aktieve vulkaan, al is de laatste uitbarsting wel van 1750. Het gekke van Taranaki is dat hij in een compleet vlak landschap ligt en hij lijkt vanuit het niets op te rijzen. We hadden geluk dat we een paar mooie dagen hadden want het weer rond de berg is vaak slecht en zeer onvoorspelbaar. De berg ligt aan zee waardoor er ontzettend veel regen valt op en rond de berg. Toen we aankwamen zagen we de top niet want er was veel bewolking maar de volgende morgen was het perfect en zagen we ook dat de hele top onder de sneeuw lag waardoor we meteen wisten dat de echte top uitgesloten was om te bereiken. We hadden geen sneeuwbijlen en sneeuwijzers voor onder de schoenen bij ons.
Na een bezoekje aan het bezoekerscentrum dat vlakbij onze backpacker lag lazen we de lijst met namen van mensen die de afgelopen jaren om het leven waren gekomen tijdens de beklimming. Het zette ons wel aan het denken dat we geen enkel risico mochten lopen op de ijs en sneeuw vlaktes want daar vielen de meeste doden volgens de lijst.
We vertrokken 's morgens om 8 uur en zagen in de verte Ruapehu, Tongariro en Ngarahoe boven de ochtendnevel uitsteken liggen, 160 kilometer ver weg maar ze leken heel dichtbij zo helder was het. Er is een prachtig liefdesverhaal over Ruapehu, Taranaki en Tongariro dat in een Maorilegende verteld wordt, ik zal het aan het einde van dit stukje toevoegen.

De eerste anderhalf uur van de klim is een 4wheel drive track, die bij een radar en bergklimhut eindigt. Daarna volgt een pad tussen rotsen afgewisseld met trappen die op gevaarlijke plekken zijn aangelegd. Maar de trappen houden op en wat dan overblijft is een steile helling van rotsen en een soort lava grind wat betekent dat met elke twee stappen die je doet je er één terug zakt.
Het uitzicht was fantastisch, we dachten zelf de ronding van de aarde te zien maar dat kan ook inbeelding zijn geweest. Al met al kwamen we tot ongeveer 2250 meter wat natuurlijk wel inhoud dat we in maart/april terug moeten om naar de top te gaan.

Maori Legend of Mounts Ruapehu and Taranaki (Egmont)

Ruapehu, the beautiful maid, was married to Taranaki. One day, while her husband was away hunting, she was wooed and won by Tongariro. When Taranaki returned at the end of the day he surprised the guilty pair. A titanic battle ensued in which Taranaki was defeated. He retreated towards the west coast, carving out the course of the Wanganui River as he went. When he reached the coast he moved northwards to the western extremity of the North Island, where he rested. There his great weight made the shallow depression which afterwards filled with water and became Te Ngaere swamp. Taranaki, or Egmont, as Cook named him, now sits in silence looking towards his wife and his rival. In spite of her infidelity, Ruapehu still loves her husband and sighs occasionally as she remembers him, while the mist, which drifts eastward from his head, is the visible sign of Taranaki's love for her. For his part, Tongariro, who despairs of ever possessing her again, smokes and smoulders with anger. To this day travellers in the Tongariro National Park see the basin called Rua Taranaki, “the Pit of Taranaki”, which lies to the east of the Tama Saddle which was the original home of Taranaki.

Koehandel

Het moest er een keer van komen: we hebben een paar kalveren/jaarlingen verkocht. Met pijn in het hart hebben we er 4 weggebracht. De vaarsjes gaan nu ergens op een boerderij als melkkoe verder leven. De stier moet werken voor de kost, het dekseizoen is in volle gang. De boeren doen ongeveer 6 weken Kunstmatige Inseminatie en daarna gaan de stieren bij de kuddes tot december/Januari om te zorgen dat alles wat dan nog niet drachtig is "bediend" wordt. Hij zal wel een mooie tijd tegemoet gaan neem ik aan.
Aangezien we geen eigen stallen hebben om kalveren in een vrachtwagen te krijgen moesten we over de weg naar de buurman om ze daar in te laden. Een paar weken terug zijn we daar ook al een keer heen gelopen om ze te vaccineren en wat spoorelementen te geven. Het is hier niet gebruikelijk om een complete bix met mineralen te geven (het dieet hier is gras gras en ...misschien wat mais of palm kernel als ze geluk hebben), dus dat moet allemaal gesupplementeerd worden. We hebben ze selenium en Vitamine B12 injecties gegeven en oraal een koperbolus gegeven. Dat is een knots van een capsule vol met kleine koperstaafjes (het ziet eruit als metalen hagelslag). Die staafjes worden langzaam verteerd in de pens en zorgen zo voor voldoende koper voor hopelijk een maand of 4-6. Onze duitse gast/stagiaire Stephanie was er ook en die heeft mee geholpen met het veedrijven en injekteren. Gelukkig wonen we aan een doodlopende weg zodat er geen probleem met het verkeer was.

Felle zon en donkere luchten

Zo kun je ongeveer het weer beschrijven dit weekend. Elke keer als je denkt dat de zomer gaat beginnen krijg je weer een paar dagen met stormachtig weer. De kou is helemaal weg en we hoeven de kachel ook niet meer aan te steken. Er wordt dus al veel tijd besteed aan de groentetuin en de fruitbomen om die picobello te krijgen voor als de zomer echt begint.
We hebben net naar de halve finale rugby gekeken tussen Engeland en Frankrijk......Frankrijk verloor wat misschien een kleine troost is voor ons omdat we vorige week de kwartfinale verloren van de Frogs.
Het hele land was in rep en roer omdat het onmogelijke gebeurde.....Het verlies van de Mighty All Blacks. Niemand had dat verwacht en de teleurstellling was enorm, de hele week kijken en horen we niks anders dan theorieen waarom het fout is gegaan. Maar zoals overal in de wereld is de Coach als eerste de laan uitgestuurd (uitzichzelf weggegaan). We moeten nu 4 jaar wachten voor een revanche maar dan is wereld cup in Nieuw Zeeland dus dan moeten we er staan. Wij zullen zeker een kaartje gaan bemachtigen als we nog hier zijn tegen die tijd.


Afgelopen weken waren erg gezellig we hebben veel opgetrokken met een duitse stagaire die meeliep op de praktijk. We zijn met Stephanie naar een concert geweest, wat wandelingen gemaakt, uit wezen eten op mooie verborgen plekjes. Als je dan iemand het land laat zien besef je zelf ook weer hoe geweldig het is. Haar vriend was zeer sportief, toen hij een T-shirt wilde lenen voor de wandeling hebben we hem een knaloranje "Høk Holland Høk" Normaal shirt met het Nederlands volkslied in het Achterhoeks op de rug aangetrokken. Ik moet toegeven hij droeg het met gepaste trots:-)

In September legt elke vogel een ei...

Ik blijf gefascineerd om me heen kijken. Reigers in de boom bij de rivier, merels in de dakgoot overal wordt genesteld en gebroed. In een van onze weides is de drainage niet helemaal goed en hebben we sinds de grote storm een meer, al een maand of 3 nu. De biotoop ontwikkelt zich. Er wonen 2 paradijseenden, af en toe wandelt er een gewone eend met 12 kuikens langs en ook zitten er 6 steltkluten (pied stilts). In het midden van ons moeras hebben de kluten een nestje met 4 eieren.

Ik heb een plaatje van internet gejat aangezien ik nog geen camouflagehut heb heb ik ze nog niet met de camera kunnen vangen.

Ruapehu Roars

Een paar dagen terug zonder enige waarschuwing was er een eruptie van Mount Ruapehu. Een grote vulkaan in het midden van Nieuw Zeeland op 3 uur rijden van ons vandaan. Het ligt midden in het nationale park "Tongariro". Het is tevens het skigebied van het Noordereiland. Gelukkig bleef het bij een kleine eruptie van een half uur maar wat wel genoeg was om een skihut met bergbeklimmers te verpletteren waardoor een man zijn rechterbeen verloor. Over het algemeen zijn Kiwi's geen bange mensen dus 2 dagen later waren de pistes alweer open en werd er tussen as en lava doorgeskied. Het is en blijft een gevaarlijke vulkaan dus altijd oppassen het kan een voorbode zijn van een grote uitbarsting zoals in 1996. Als het een grote uitbarsting wordt stappen we in de auto en gaan zeker kijken.

Zie die witte sneeuw besmeurd worden door het vulkaan as. Een prachtig voorbeeld van een Lahar. Je ziet nog net het dat kratermeer aan de linkerkant aan het leeg lopen is en een kleine Lahar veroorzaakt.

Eerste Kievitsei !

Vandaag hebben we de kalfjes in een nieuwe wei gezet. Al snel stonden ze in een kring in de hoek te staren naar een vogel die oorverdovend aan het krijsen was terwijl hij met gespreide vleugels op en neer sprong. De kalfjes bleven tot wanhoop van het dier nieuwsgierig snuffelen, totdat hij met zijn partner het hazepad koos.

Van dichtbij zagen we de reden: de eerste kievitseieren, 4 stuks! Nadat we een hoekje van de wei hadden afgezet keerden de verontrustte ouders terug naar het nest.

De Nieuw Zeelandse kievit (de Masker Kievit) ziet er wat anders uit dan de Nederlandse maar de schreeuw is hetzelfde. Over een maand komen de jonge vogeltjes uit als het goed gaat. En dan de katten nog weghouden...

Voorjaars-schoonmaak

Na alle regen en wind van de afgelopen maand breken nu gelukkig de betere tijden aan. Enigszins aarzelend, vandaag was het nat en stormachtig, maar we hebben bijna dagelijks blauwe lucht en Remco is zelfs gister voor het eerst weer verbrand in het gezicht. De dagen lengen en 30 September gaat de klok een uur vooruit: EINDELIJK ZOMERTIJD!!

Afgelopen weekend hebben we een verwilderde hoek van onze tuin schoongeschraapt met een graafmachientje.

Aan de ene kant van het afgeschraapte stuk hebben we een bessenhaag gemaakt, aan de andere kant hebben we beukenhaag geplant. Die moeten de wind gaan tegenhouden want de bedoeling is dat tussen de heggen onze groentenbakken en zaaiveldjes komen. Het is nu een beetje kaal maar over 2 weekjes kunnen de "eapels" in de grond zodat we verse piepers met kerst hebben.

Ook is het nu de tijd van het jaar om fruitbomen zetten- we hebben geloof ik appels nectarines perziken kersen walnoten aalbessen bosbessen en kruisbessen geplant.

Volgens de kweker krijgen we dit jaar al vruchten maar dat is wel heel optimistisch denk ik.

Eerst die boefjes van een schapen

maar eens weghouden bij de fruitboompjes!!!

THE ALL BLACKS are coming....take shelter.

De wereldbeker Rugby gaat beginnen en het hele land staat achter de All Blacks. Niemand hier in Nieuw Zeeland twijfelt er aan dat ze de wereldbeker mee naar huis nemen. De finale is op 20 oktober in Parijs en de aftrap voor de All Blacks is zaterdag 8 september. Als je het beste rugby van de wereld wilt zien moet je kijken. Ze zijn er zo van overtuigd dat een vriend van ons een kaartje heeft gekocht voor de kwartfinale voor heel veel geld en er van overtuigd is dat ze eerste in de groepsfase worden. Mochten ze tweede worden dan zit hij waarschijnlijk met een onverkoopbaar kaartje voor een wedstrijd. Kijk naar het fimpje van de Haka (maori wardance) en voel de spanning. Als je deze dans uitvoert voor het begin van de wedstrijd heb je toch al bijna gewonnen.

La Luna Rossa....When the moon turns blood red

De maansverduistering was een redelijk succes. Er was veel bewolking maar de gaten erin waren zo groot dat we de eclipse redelijk konden volgen. Het hele proces duurde uren en het byzondere van deze verduistering was dat de totale verduistering 90 minuten duurde. Een heel verschil met een zonsverduistering die maar 2 minuten duurt.Er waren een paar mensen over dus het werd een gezellige avond. Een groot vuur werd gemaakt van alle bomen die door de storm waren geveld en de drank vloeide rijkelijk. Arnica had nog van een boer 3 kreeften gekregen die werden dus ook opgegeten. Al met al een geslaagde avond

Maansverduistering

Over twee weken is het zover dan is er een totale maansverduistering die zichtbaar is in geheel Nieuw Zeeland. Dat zal een mooi moment zijn om onze nieuwe camera te gaan proberen. Hopelijk gaat het het een foto worden zoals deze hieronder, die is genomen tijdens de verduistering van 2004 in Amerika. Maar ja je weet als je iets graag wilt zien dan gaat het vaak mis. In 1998 ging een zonsverduistering mis door bewolking. Laten we hopen dat dat nu niet het geval is en we onze nieuwe Camera kunnen uit proberen om net zo'n mooie foto te maken als deze hieronder.

Winter in Maratoto

Augustus is en blijft een natte maand. Ook al zijn de stormen voorbij het blijft veel regenen wat een een behoorlijke aanslag is op onze weilanden. Er groeit niet veel dus we moeten veel bijvoeren. Als je een tractor heb kun je de balen met een mooie machine uit elkaar trekken en aan de koeien voeren. Helaas zijn wij op dat gebied een beetje amateur dus moeten wij de baal met onze handen uit elkaar trekken en met de kruiwagen naar de kalveren brengen.

Na storm weer gewoon winterweer...

Het grote opruimen is begonnen...overal liggen bomem plat. Ook wij zijn niet ongeschonden uit de strijd gekomen. Maar dat viel in het niet bij de rijen bomem die op Hubbard Road hier in de buurt zijn omgevallen. Twee rijen zijn omgevallen....allemaal netjes op een rij. Op de foto zijn ze al doorgezaagd door iemand. Er zal voor volgend jaar genoeg hout zijn voor in de open haard. Wij hebben deze winter al aardig wat hout verstookt....we hadden een hele stapel maar daar is al een deel van weg gebrand. We zullen het net redden.....vorig jaar hebben we vanaf half september nooit hout gestookt. Dus we moeten nog twee maanden vooruit.....
Onze dieren hebben het ook zwaar gehad.....Gelukkig hebben ze allemaal een mooie dikke wintervacht maar het zag er soms niet al te fraai uit.

Storm van de eeuw.....

We hebben het overleefd.....Plotseling was hij daar een onvervalste orkaan met windsnelheden tot 200 km.per uur. Maandagavond kwamen de eerste berichten op het nieuws dat er iets zwaar aan kwam en dinsdagochtend merkte je dat er iets in de lucht hing. Mensen waren aan het hamsteren en iedereen had het er over. Om een uur of 12 ,smiddags begon het hard te regenen en een beetje te stormen. We hoorden op de radio dat Northland al zwaar getroffen was en dat Coromandel vervolgens aan de beurt zou zijn. Nou dat hebben we geweten....om 5 uur begon het licht te knipperen en om 7 uur was het donker. Alle stroom in Coromandel en Northland was uitgevallen en dat duurde in ons geval 48 uur. Ik kon de volgende ochtend niet naar het werk omdat er bomen op de weg lagen.....Ons huis heeft het overleefd al zijn wel enkele bomen omgewaaid en wat struiken uit de grond gerukt. Verder zijn veel daken eraf gewaaid en boten gezonken....in Northland zijn zeer zware overstromingen en staat alles blank. Het is de zwaarste storm die we ooit meegemaakt hebben......indrukwekkend

Komeet McNaught

Ik wil nog even melding maken van een kosmisch fenomeen dat we begin januari hebben mogen aanschouwen. De komeet McNaught - genoemd naar de australier Robert H. McNaught - maakte zijn opwachting aan de horizon kort na zonsondergang. Hij was zichtbaar ongeveer 3 weken maar de eerste week was hij echt spectaculair. De helderste komeet sinds 40 jaar volgens de astronomen en we hebben er van genoten. Marleen Smallegange was de gelukkige gast bij ons die het ook heeft mogen aanschouwen. En elke dag tijdens het avondeten vergezelde de komeet ons......We vonden de foto hieronder in het National Geographic Magazine van juni en zag dat hij is genomen op de Canterbury Plains bij Christchurch.

Life Down Under

Blogging is erg in op het moment dus we gaan ook maar eens een poging doen. We zullen proberen om een beetje verslag te doen van ons doen en laten hier. We zijn net een paar weken terug uit NL waar we een fijn tijd hebben gehad....heerlijk weer....heerlijk eten etc. Ik geloof dat we op tijd weg waren want ik hoor dat het nu slecht weer is en veel regent. Regen hebben we hier ook veel op het moment. Zo erg zelfs dat er een meertje is ontstaan in één van onze weides. Het is dan ook wachten op de eerste eenden die er zullen gaan zwemmen. We hebben de afgelopen weken alweer op twee honden moeten passen. Sam is hier een paar dagen geweest en Shade zit hier alweer een week. Erg gezellig....maar wel erg druk omdat we ook nog een vondeling kitten onder onze hoede hebben. Het kitten hebben we hier gevonden op straat....aangereden en erg in de war. Maar gelukkig is hij weer goed te pas en hebben we ook al een huis voor hem gevonden.
Verder zijn er twee alapaca's aan onze veestapel toegevoegd.....erg schattige beestjes. Ze zijn vriendelijk en eten al bijna uit onze handen.


Zien ze er niet eigenwijs uit....We proberen ze tam te maken door elke dag de wei te gaan en ze uit de hand te laten eten.